Zuiderzeepad (15) Gaast Fokkenoord naar Kop van de Afsluitdijk

‘Kijk, daar !’
En nog een keer: ‘Kijk, daar, aan het einde.’
Aan de einder is een lange streep. Door het zonlicht blinken auto’s en busjes en vrachtwagens op als flitsende signalen.
De Afsluitdijk is in zicht. De dijk is vanuit de ruimte waarneembaar, maar ook vanaf de dijk, net ten noorden van Makkum. 
Opgewondenheid en enthousiasme maken zich licht van mij meester. Ik kijk mijn wandellief aan. Bij de volgende tocht hopen we de Afsluitdijk over te steken, in één keer. De bedoeling is om het in de lengte te doen. 

Maar zover is het nog niet op deze stralende vrijdag. In alle vroegte van huis gegaan en de tocht naar het altijd gezellige busstation van Zurich ondernomen. We zijn niet de enigen die hier aanmeren, want de grote carpoolplek staat er gevuld bij. Na enige tijd zijn we zelfs niet de enigen die bij deze of gene bushalte staat te wachten. We willen eerst koers zetten naar Makkum om daar over te stappen op de buurtbus, die we nog kennen van de vorige etappe.  De bus vertrekt niet op tijd van het busstation, omdat er op een andere buslijn nog enkele mensen zijn die met ons mee willen naar Makkum. We hebben een paar minuten voor de overstap in Makkum en we hopen dat de vertraging niet ten koste gaat van onze overstap. Enig overleg met de chauffeur volgt, die zelfs de centrale van het busbedrijf informeert. Bij halte Sporthal staat de buurtbus te wachten, we zijn net op tijd. Deze chauffeur meldt dat de oproepinstallatie van het busbedrijf in dit busje niet werkt. Drie passagiers nemen plaats, waaronder een ALO student die in Warkum stage gaat lopen op een kite-school of surfschool, of misschien is het wel een combinatie van beiden. 

Vanuit Fokkenoord, een knooppunt van wegen, gaan we op pad naar de route die we vlakbij Angterp oppakken, vanaf deaar gaat het langs smalle paden en wandelbrugjes en een minicamping. Meerdere boerderijen in deze omgeving liggen op een terp. 

Via de Borjeterperweg komen we in Allingawier. Dit is niet zo maar een dorp, maar een museumdorp. In het routeboekje staat dat we bij het vertonen van ons routeboekje bij de kassa gratis door mogen lopen. De kassa is gesloten, we vertonen geen boekje. Wel gaan we even binnen bij het oude kerkje (nu Expositiekerk), waar een tentoonstelling is van fraaie schilderijen. De toiletten zijn ook beschikbaar, het blijft gastvrij volk hier.  Helaas zijn we te vroeg voor het Avondgebed.  Blijkbaar is er hier niet alleen in de Stille Week een Avondgebed. 

Van Allingawier gaan we langs een stille vaart, een fietspad langs een weg naar Makkum, dat we kennen van het Makkummer aardewerk. We passeren een pand waar de naam van Tichelaar op prijkt, maar dat is ook het voornaamste teken van het aardewerk dat wij zien. Vele oude, goed toonbare panden zijn in het centrum van Makkum nog aanwezig. We gaan naar binnen bij De Rige, een plek om te eten, drinken en te kletsen. We doen mee met deze drie activiteiten en drinken koffie, warme chocolademelk, een appelgebak en een oranjekoek (van de bakker).  Bij het weggaan horen we van de dame van De Rige dat de zaak volgende maand gaat sluiten. Jammer, het is een mooie plek voor de wandelaar. Er komt nu andere zaak in, ook goed voor de wandelaar, namelijk een pedicure.

De steden aan de kust zijn mede groot geworden door de scheepvaart, handel werd gedreven op de Oostzee en de Baltische streken. Nu zijn het voornamelijk watersporters die aanwezig zijn. Makkum heeft ook een belangrijke scheepswerf voor jachten. Alsof het leven al niet druk genoeg is, nu ook nog jachten en jachten. 

Wij blijven niet langer in Makkum, over de dijk gaat het spoor noordwaarts, waar we de Afsluitdijk ontwaren. Maar links en rechts is ook voldoende te zien. Zoals een timmerman die buiten aan het werk is. Hij maakt stoelen en bankjes, van hout dat afkomstig is uit de mangroven van Kameroen. De producten zien er mooi uit en verweren ook mooi. We maken een praatje en besluiten uiteindelijk om toch niets mee te nemen (eventueel op de terugweg met de auto). 

Bij Houw nemen we afscheid van de route en gaan naar de plek waar we onze auto hebben gestald. We zien nog wel een bordje van de ANWB, dit bord wijst fietsers er op dat de afstand naar Den Helder 56 kilometer is en naar Amsterdam 96 kilometer. Hoe ver het is voor wandelaars vermeld het bord niet. We hopen het beste. 

Vandaag liepen we 16 kilometer in vier uur.