wie de schoen past

Op de dijk van Hindelopen naar Workum voel ik al spoedig nattigheid. Het regent niet. Wel is er een dichte mist. Maar ik voel de nattigheid aan mijn voeten. Ik loop op mijn Lowa Renegade, die ik twee jaar en een paar maanden geleden heb aangeschaft. Het vorige paar Renegades was mij goed bevallen en dat paar liep vele jaren met mij mee.. 

Ik voel nattigheid en dat houdt aan, gelukkig zonder dat het mijn wandeling belemmert. Thuis trek ik mijn schoenen uit en mijn sokken trekken een vochtig spoor over de stenen vloer. Wanneer mijn wandellief en hinde-loper de volgende dag aan de slag gaat met onze schoenen ontdekt zij een los stiksel. Zou daar het water door naar binnen zijn gekomen? 

De linkerschoen doe ik in een tasje, bind het tasje op mijn bagagedrager en fiets naar de schoenmaker. Deze bedrijft zijn nering pal langs de route van het Zuiderzeepad. Hij bekijkt het stiksel en spreekt als zijn mening uit dat hier de lekkage niet zal zijn. Hij onderzoekt verder en dan laat hij mij een scheur zien, pal langs de rechterzijkant van mijn linkerschoen. Hij noemt wat mogelijkheden tot herstel op en zal aan de slag gaan. Hij doet geen grote beloften over de duurzaamheid van het herstel. Het kan een maand goed gaan, een jaar, maar ook twee weken. Ik neem de uitgeschreven bon in ontvangst en fiets naar huis, met het tasje in mijn jaszak.

Thuis pak ik mijn rechterschoen. Aan beide zijden van de schoen ontdek ik een scheur. Een kleine en een grotere. Op donderdag fiets ik naar de schoenmaker. Achterop vastgebonden op mijn bagagedrager mijn tasje met mijn rechterschoen. Bij de schoenmaker overhandig ik deze schoen en hij kijkt keurend. De korte scheur is misschien lastig om te maken. De linkerschoen ligt ook op de toonbank. De beide plekken heeft hij onder handen genomen. 

‘Waar ligt zoiets aan?’ vraag ik op een toon alsof ik op dit niveau kan meepraten. 

‘Een complex van factoren kan het zijn’, komt het antwoord van de andere zijde van de toonbank. Maar de belangrijkste reden voor dergelijke problemen is toch een mindere kwaliteit van leer, dat zie ik de laatste jaren gebeuren. De kwaliteit gaat achteruit. Verder kan het ook pech zijn. 

De linkerschoen gaat in het tasje, de weg gaat naar huis. Op vrijdag ga ik weer naar de stad. Ik laveer tussen terraszitters en marktbezoekers door. De rechterschoen is ook gerepareerd. Er is niets meer te zien van de scheuren. Ik reken af en ga naar huis.

Binnenkort lopen we verder op het Zuiderzeepad en hopen de Afsluitdijk over te gaan. Hopenlijk kan ik de Zuiderzee oversteken met droge voeten.