Zuiderzeepad (13) Murns naar Hylpen

Of het een eis is, is onduidelijk. Misschien is het een aanbeveling om chauffeur te worden op een buurtbus in Fryslân. De vrijwilliger op de bus in de buurt van Spanga had het meerdere keren gedaan. De chauffeur die vanmorgen op de buurtbus zit tussen Starum en Murns had het ook meerdere malen gedaan. Ze kunnen allebei de bus op de weg houden, aan niets is te zien dat zij beiden meerdere malen de Elfstedentocht (u weet wel, de voorloper van het Elfstedenpad) hebben uitgereden. Geen enkele poging doen zij om op klapbanden hun rondjes te rijden. Geen aandrang om wieltje over te doen in de bochten. Wel wordt keurig gestopt na elke finishstreep. 

We stappen uit bij de bushalte van Murnsterdyk (Murns) en gaan onze gang langs en over dijken en geitenkaas en overvliegende ganzen. We groeten twee stevig doorstappende dames die ons aan de overzijde van de weg tegemoet komen.

En dan zijn we er. Bij het ’t Jagershûs. Hier is het eerste moment van discussie. Gaan we over de weg volgens de markering of gaan we over de lage dijk of is het de buitenteen van de dijk? Vanaf hier zal de route vele kilometers een meerkeuzepad (mkp) zijn. De markering volgen die soms meerdere mogelijkheden aangeeft, lijkt het wel, of via het boekje. Langs een doorgaande weg (zelfs in Fryslân) lopen heeft niet onze voorkeur, maar op andere plekken kan het behoorlijk drassig zijn.   

Het is nog steeds vinnig koud wanneer we bij de beroemde haven van Laaksum aankomen. Twee boten zijn afgemeerd, veel meer kunnen er niet bij. Is dit de kleinste haven van Fryslân of zelfs van gans Nederland?   

In 1345 kwam een Hollands leger van graaf Willem IV hier in de buurt aan. Deze Willem had beduidend minder vredelievende bedoelingen dan de huidige Willem. Willem IV wilde de Friezen bevechten, natuurlijk een onnozel idee. Het resultaat was een vernietigende nederlaag voor Willem IV bij de Slag bij Warns. Bij de Reaklif is nog een monument (van later datum) die ons herinnert aan zoveel overmoed van graaf Willem IV.  

Nauwelijks bekomen van zoveel bloederigheid lopen we in noordwestelijke richting over de Suderdyk. Twee wandelingen geleden kwamen we bij het imposante Wouda-gemaal in Lemsterhoek, hier passeren wij wederom een gemaal, ditmaal van iets moderner snit. Het is het J.L. Hooglandgemaal, gebouwd in een strakke lijn, met een lichte bocht, zodat recht en krom toch verenigd zijn. 

Dan treden we de oudste stad van Fryslân binnen. Hier is Starum, bekend van de vrouwe. Ik heb genoeg aan mijn eigen Vrouwe. Deze dame kijkt uit over zee naar Enkhuizen. Ze verwacht een nieuwe veerbootlading wandelaars op het Zuiderzeepad, maar, helaas voor haar, de tijden zijn veranderd. De wandelaars komen niet meer uit Enkhuizen. Het zou mooi zijn wanneer het bevoegd gezag van Starum het Vrouwtje (of Frouke?) de juiste kant uit laat kijken zodat zij de landlopers van het Zuiderzeepad over de dyk ziet aankomen. We gaan in dezelfde richting kijken als het Frouke. Daarom nemen we plaats in ”t Havenhoofd’ dat wonderlijk genoeg in de haven is gesitueerd. Hier genieten we van een rustige lunch met het uitzicht op andere gasten en binnenvarende zeilschepen, met veel passagiers. In Starum gebeurt altijd wat. 

We pakken onze bagage op en verlaten de stad aan de noordzijde. We zien de eerste markering van het Groot Frieslandpad, maar wij gaan naar de kust, de Fryske kust en zetten koers naar Molkwar. We volgen de dijk en klimmen over hek na hek. Het is net een steeplechase, maar dan zonder waterbak. Molkwar blijft op gepaste afstand van de kust. De zon is dichterbij gekomen en het is zonnig en het wordt warmer. In de Bocht fan Molkwar is een vogelreservaat (inclusief vogelkijkhut) met duizenden vogels, waaronder kemphanen (het blijft een strijdlustig gebied), eenden, bruine kiekendieven en niet te vergeten baardmannetjes. Helaas, mag dit baardmannetje niet naar binnen, slechts de gevleugelde versie. 

Aan de einder zien we al de scheve toren van Hylpen. Ook deze stad heeft, net als Starum, een rijke geschiedenis, met handel op de landen rond de Oostzee. De stad hoorde dan ook bij het Hanzeverbond. Nu is de stad beroemder door het watertoerisme en het stippelwerk en de klederdracht. We zien echter niemand in klederdracht, of het moet de klederdracht van de lange afstandwandelaar zijn. Het stadje is een mooie verrassing met veel goed bewaarde geschiedenis, oude huizen en jonge mensen en waterwegen en waterpaadjes en een schaatsmuseum met aandacht voor de Elfstedentocht. Er is zelfs een Argentijns restaurant, maar ik weet niet of in oude tijden de vloot van Hylpen op Argentinië voer.  We ontlopen Hylpen via de leugenbank en daarboven een visserstafereel dat volgens deskundigen doet denken aan oude tijden. Ik zie er echter Jezus in die met zijn discipelen vist en hen adviseert om de netten aan de andere zijde uit te werpen.  Waar de route over een dijk afbuigt naar het noorden gaan wij verder tot we het station van Hylpen binnenlopen.