Misschien is Amersfoort wel een parel die door steeds meer mensen wordt ontdekt. Vandaag ga ik op pad in Amersfoort en omstreken, deze omstreken liggen aan de zuidkant van Amersfoort zodat ik ook in Leusden terecht kom. Het dorp Leusden heeft trouwens oudere papieren dan de stad Leusden, maar dit geheel terzijde.
Vanaf de zuidkant van het station van Amersfoort Centraal ga ik onmiddelijk De Berg op, een woonwijk van ongeveer honderd jaar oud, met brede wegen, brede grasstroken en brede huizen, in grote verscheidenheid. Hier woont de fine fleur van Amersfoort. Vele architecten hebben zich hier kunnen uitleven. Ik tref op een grasveld een afbeelding van Johan van Oldenbarnevelt. Johan werd in 1547 in Amersfoort geboren. In 1619 werd hij in Den Haag geëxecuteerd. Een leven lang had hij een belangrijke positie in de vaderlandse politiek. Een zwager van mij zat ooit op school met een nazaat en naamgenoot van deze Johan.
De route voer mij langs één van de oude ziekenhuizen van Amersfoort. Het monumentale gebouw staat leeg, enkele bijgebouwen zijn reeds onthoofd. Op deze plek zullen woningen worden gebouwd. Een nieuw ziekenhuis (als vervanging van twee ziekenhuizen) functioneert al enige jaren, aan de rand van de stad. Het oude ziekenhuis ligt aan de rand van Klein Zwitserland, een wandelaar komt op ongedachte plaatsen. Het is een mooi bosgebied met enkele asfaltstroken. Ik zie leerling chauffeurs ijverig pogen om op deze rustige stroken een auto te keren. Ze hebben alle tijd.
Via de Stichtse Rotonde loop ik het volgende bosgebied in, ik kom achter een reformatorische scholengemeenschap langs, zie wat van het psychiatrisch ziekenhuis Zon en Schild en dan kom ik op het terrein van de golfvereniging De Hoge Klei. Het is hier uitkijken geblazen. Ik heb niet de geschikte kleding om mij op de goed geschoren grasmat te begeven en houd mij aan de paden en kijk voorzichtig om mij heen om eventuele afzwaaiende ballen te kunnen ontwijken.
Ik kom terecht op de Appelweg, waarbij ik niet weet of het hier gaat om een boomvrucht of om een oproep om mijzelf te presenteren. Appelweg staat op het routekaartje, maar in werkelijkheid is de naam veranderd. Nu heet deze weg Loes van Overeemlaan. Deze Loes heeft zich ingezet namens het Rode Kruis voor de gevangen op Kamp Amersfoort, gelegen aan dezelfde laan. Op dit stuk van de route wijk ik even af om een monument te bezoeken dat verscholen staat tussen de bomen. Het is het monument Koedriest. Op deze plek werd na de oorlog een massagraf aangetroffen. Op 9 april 1942 werden op deze plaats 77 soldaten van het Sovjetleger gefusilleerd. De andere militairen van Sovjet komaf waren al in het Kamp gestorven. Later zijn alle militairen begraven op het Russche Ereveld te Leusden, als onderdeel van begraafplaats Rusthof.
Op de route vervolg ik mijn weg, langs de politieschool De Boskamp, de hoofdingang van de golfclub en dan kom ik het Kamp Amersfoort. Langs de laan tref ik de fundamenten van een wachttoren van het kamp, een stille getuige van veel leed. Toen we hier langs kwamen met het Westerborkpad was het Herinneringscentrum gesloten, nu kan ik de deur openen en naar binnen gaan en iets van de trieste geschiedenis zien.
Langs Laan 1914 kom ik langs een monumentaal pand waar tijdens de tweede wereldoorlog Duitse militairen hun intrek hadden genomen. Ik steek de A28 over, met een beetje goed uitkijken lukt dat wel. Via Oud-Leusden ga ik de bossen weer in en loop achter begraafplaats Rusthof en langs het natuurgebied Hazenwater. Via een smalle fiets- en voetbrug steek een aantal wegen over en kom uit in weer een bos, ditmaal het bos van Nimmerdor. Op dit moment doet het bos zijn naam eer aan.
De route zoekt zijn weg naar de Heiligenbergenbeek, die hier weer mag meanderen, in de nabijheid van een ander ziekenhuis in de fase van afbraak. Langs de voetbalvelden (ja, met kunstgras, en dat net naast een natuurgebied !) van CJVV op weg naar Park Randenbroek, een oase net ten zuiden van de oude binnenstad. De groene zone langs de beek dringt diep door tot binnen de ommuring.
De route is hier al weer enige tijd zonder zandpadgarantie, maar er is wel de garantie op mooie eeuwenoude panden. In één van die panden komt de Oud Gereformeerde Gemeente van Amersfoort bij elkaar. In andere panden wonen mensen. Het is hier gelukkig geen museumbuurt, maar een levende buurt, langs de oude muren. Aan de noordkant van de oude binnenstad kom ik weer langs het water, op een plaats waar nog een oude begraafplaats is. Ik kom steeds dichterbij de Koppelpoort en de Eem. Hier werkt de gemeente hard om het gebied op te knappen. Winkels, een hogeschool, een bisocoop, horeca, woningen. Geheel anders dan de oude binnenstad.
Aan de noordkant van het spoor kom ik door een puntje van het fameuze Soesterkwartier. Een wijk met eigen karakter, ingesloten door het spoor in het en inmiddels door bedrijventerrein aan de andre kant. Hier woonden het personeel van de spoorwegen, kleine huizen voor kleine mensen, grote huizen voor grote mensen. De ontwikkeling van het Eemkwartier dat hier grenst aan het Soesterkwartier laat haar moderne kant zien tegenover de geschiedenis van het spoorkwartier. Aan de noordkant ga ik het station binnen en ga ik op zoek naar een passende trein.
Deze wandeling staat in :
Rob Wolfs en Ad Snelderwaard – Wandelen over de Utrechtse Heuvelrug – uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2016 (wandeling nummer 5: 16 kilometer)
Voor meer informatie over deze gids en bestelmogelijkheid, klik hiernaast op Gegarandeerd Onregelmatig.
Willems Wonderlijke Wandelingen 