Het is eindelijk zo ver. Na alle intensieve voorbereidingen kunnen we nu beginnen aan ons eerste traject op de Moselsteig. Dit is een wandelpad dat de Moezel volgt vanaf het punt waar het Duitsland binnenkomt tot het punt dat de rivier bij Koblenz in de Rijn opgaat.We waren eerst van plan om te beginnen bij het begin (Perl), maar we stappen nu in bij het het stadje Schweich, nadat we eersat lange tijd gezocht hebben naar een parkeerplaats waar de auto lange tijd kan staan. Het lukt ons om uiteindelijk te voet uit te komen bij de kerk die gewijd is aan de heilige Martin. Vanuit hieruit gaan we in oostelijke richting, via een tunneltje gaan we onder de A1 door en komen bij de eerste wijngaarden waar nog grote rust heerst.
Vrij snel hebben we ruim 140 meter geklommen (dat wil zeggen gewandeld op wegen en paden). We treffen een bordje aan dat ons verwijst naar een schuilhut, maar op dit moment valt er weinig te schuilen. We zijn nog immer vol goede moed. We krijgen mooie uitzichten over het stadje dat wij achter ons hebben gelaten. We zien de Moezel stromen. We zien bruggen over de stroom gaan. We zien auto zich spoeden naar her en der. We zijn inmiddels boven de grens van de wijngaarden. Hier op de Mehringerberg treffen we bossen en open velden en af en toe een akkerveld. Veel bedrijvigheid zien we hier niet. Misschien hebben mensen hier wel een vrije dag of genieten ze op afstand van wandelende buitenlanders. Men weet het nooit met de Moezelieten.
Boven op de Mehringer Berg (418 meter) hebben we uitzichten aan alle kanten, heuvelrug na heuvelrug. Aan onze kant van de Moezel is de Eifel, aan de andere kant van de rivier is de Hunsrück. 
Af en toe is er tijd om uit te rusten voor één of andere lunchpauze. Hier treffen we ook weer de fraaie bankjes aan die we ook zagen in het Sauerland, toen we daar eerder dit jaar waren. Het zitmeubel heeft iets weg van een bed en een bank, een bankbed of een bedbank. Aan zitcomfort is er geen gebrek. Wanneer kunnen we soort bankjes tegemoet zien in onze lage landen?
We hebben nu een dalende lijn te pakken, want uiteindelijk dienen we uit te komen aan de oever van de Moezel bij Mehring. We zien de brug die voor vandaag het eindpunt van de Moezeletappe is. De volgende keer kunnen we de brug over en gaan klimmen.
Op onze neerwaartse gang komen we langs een kapel, waar op allerlei borden teksten zijn gebrand. Wij danken met de ophangers van het bord God voor al het moois hier boven (en ook beneden). Even voorbij de kapel is een ‘dierleerpad’, waar al wat jong is meer kan leren over de dieren die hier in het dierenbos zijn.
Als vervolg op het ‘dierleerpad’ komen we bij een gebied waar je je kunt inspannen in het kader van de gezonde beweging. Het is de Finnenbahn. Alleen een paar keer keer deze trap op en neer rennen zorgt voor goede beweging, daar heb je geen andere toestellen voor nodig. Inmiddels zijn we bovenlangs al voorbij Mehring gelopen. We dalen nog steeds en raken aan de scheidslijn tussen de bossen en de wijngaarden. De Moselsteig brengt ons nu via vele traptreden door de wijngaarden in een snelle daling. Het is lange tijd geleden dat iemand de treden heeft gestofzogen, dis is het goed uitkijken en ‘Trittsicher’ te zijn om niet uit te glijden en in gevallen staat tussen de wijnranken te geraken.
We slagen er in om in ongeschonden staat in Mehring aan te komen. We nemen plaats op een terrasje met uitzicht op de Moezel en de brug die ons de volgende keer naar verre oorden zal brengen. We hebben er nu, volgens het boekje, 11,8 kilometer gewandeld, op bergen en in dalen. We hadden al gezien dat het busverkeer niet erg frequent is in deze contreien. Na een regenbui pakken we onze biezen en gaan te voet naar Schweich. Niet via dezelfde route, maar via de oever van de Moezel. Onderweg zien we op dit bordje dat we nog op de goede weg zitten. Wanneer we bij de auto arriveren hebben we volgens mijn teller 23,89 kilometer gelopen en zijn we een mooie wandelervaring rijker.
Willems Wonderlijke Wandelingen 