Klompenpad Kruishaarderpad

Vandaag maar eens een klompenpad. De wind is koud en af en toe is er dreiging van een motregen. Bij het treinstation van Nijkerk begint de route van vandaag. Het Kruishaarderpad (15 km). Na het afsluiten van het Pelgrimspad raak ik regelmatig in de war met het Kruisvaarderspad.
Eerst een stukje langs het spoor waar ik Bronswerk ontmoet, één van de industriële steunpilaren van Nijkerk. Het bedrijf heeft ook nog andere plekken in Nijkerk waar gewerkt wordt.

Eén van de andere steunpilaren, maar aan de andere kant van de spoorlijn, is Sparta Nijkerk. Deze voetbalclub heeft een naam hoog te houden, maar het lukt de laatste tijd niet goed om de reputatie in de lucht te houden. De grote plaatselijke concurrent, NSC, ligt vlakbij.

Aan de grens van de sportvelden kom ik een oude steunpilaar tegen, een steunpilaar die de tand des tijds nauwelijks heeft door staan. Een groot en lang hek staat rond het perceel van panden die op instorten staan.

Langs de Bloemendaalseweg gaat de route naar buiten, naar de bloemetjes en de dalen. Wanneer ik door een weiland loop ontwaar ik deze gevleugelde vriend in de boom, opgehangen aan een rood touw. De bedoeling is mij niet duidelijk. Is dit de wraak van een rivaliserende zwerm vogels? Is dit een vogelverschrikker? Is dit het buitenleven? De vogels fluiten stil.

Via een ander weggetje en een paar weilanden kom ik aan bij landgoed Deuverden. Het landgoed maakt deel uit van Oldenaller, waar ik tijdens een vorig klompenpad liep. Op dit landgoed is veel ruimte gemaakt voor paarden. Het gaat zelfs zo ver dat hier in Deuverden polo wedstrijden worden gehouden. De hallenhuisboerderij is een gemeentelijke monument van Putten.

In de opgeknapte schaapskooi is niet alleen ruimte voor paarden (ik heb geen schapen binnen gezien !) is ruimte voor twee wandelbankjes. Naast de picknickbank buiten is hier een mooie gelegenheid om te lunchen. De paarden houden zich rustig, het in grote getale stof houdt zich niet rustig.

Aan een afslag bij de Veldhuizerweg kom ik een mooi overstapje tegen. Kunstig aangelegd, zeker wanneer ik zie dat een paar passen naar links een meters brede ruimte is om verder te lopen. Dit is een overstapje gebouwd op de toekomst. Wanneer je hier langs komt met een Trage Tocht dan ga je over het hekje, wil je snel doorlopen dan loop je snel door.

De varkens / zwijnen (niet zo wild) die ik even verder tegenkom, proberen zich aan mij te hechten en geven de indruk grote verwachtingen van mij te hebben. Ze lopen met mee langs het hek (aan gene zijde), maar ik heb ze niets te bieden, dan een kortstondig moment van eeuwige roem, via dit weblog.

Dat er veel paarden in deze buurt zijn heb ik al gemerkt. Blijkbaar is dat niet altijd prettig en weten deze edele viervoeters niet altijd aan welke kant van de weg zij dienen te lopen. Hier worden de dieren vriendelijk verzocht om rechts te blijven lopen, dan komen ze niet in botsing met de fietsers, die dan uiteraard aan de overzijde voorbij dienen te gaan.

Op dit paaltje staat een bemoedigende tekst voor de vermoeide wandelaar: Station. Hier ga je naar het station van Nijkerk. Het duurt nog even maar je bent op de goede weg. Het is inderdaad een weg, geen pad. Het is de Tweede Kruishaarseweg. Een beetje overmoedige benaming, want het komt niet boven het niveau van pad uit, wel een mooi pad.

Nog steeds op hetzelfde pad zie ik aan mijn rechterhand twee mannen druk bezig met mais. De mais wordt gemaaid en gehakseld en in een kar gespoten met een sierlijke boog. De twee mannen moeten hun voertuigen wel goed beheersen zodat het gehakselde mais op de goede plek terecht komt.

Er zijn van die dagen dat de welstandscommissie van een gemeente een slechte dag heeft, laat vergaderd, moe, de gedachten ergens anders. Dan heb je zo’n resultaat: een puntwoning, een tipi, een Rotterdamse kubuswoning, maar nog niet af.

De Tweede Kruishaarseweg komt langs de Kruishaarderberg. Ik heb er een foto van gemaakt zodat niemand kan zeggen dat die berg er niet is en niet kan zijn. De steilrand torent 13,35 meter boven Nieuw Amsterdams Peil uit. In het midden van de berg ligt geen vulkaan, maar een akker. De geleerden zijn er nog niet over uit wat het allemaal betekent. Wanneer je verdere studie wilt maken kun je hier terecht.

Er zijn nog plaatsen waar ze staan: de ANWB paddenstoel. Ik ben er mee opgegroeid op de Veluwe. Nu zie ik veel nummertjes aan borden voor fietsers en ook nummertjes voor wandelaars. Wat is er mis met een paddenstoel?! Is er al een Stichting tot behoud van Paddestoelen? Wijs ons de weg!

Over de weg gesproken: ik loop verder en kom in Driedorp, waar mee dan drie huizen staan. Ik loop langs het landgoed Neude, waar nu de eens rebelse jongeman en DJ Lex Harding woont. Ik steek de Barneveldseweg over, die onlangs een flinke opknapbeurt heeft gehad. Deels door het bos en deels langs de weg kom ik aan bij de bebouwde kom van Nijkerk. Strategisch loopt de route langs een eet- en drinkgelegenheid, zelfs over het erf. Ik weet de verleidingen te weerstaan.

En dan ineens: sta ik in het Museumkwartier van Nijkerk. Midden in de oude stad staat het museum van Oud Nijkerkse zaken. Hier echter tref ik twee musea naast elkaar. Twee musea waar muziek in zit. Ik heb mijn Museumjaarkaart bij me, maar ook hier weet ik de verleiding te weerstaan.
In het eerste museum gaat het om de geschiedenis van de zeezenders, waaronder Radio Veronica. Raad eens wie het museum onlangs mocht openen? Juist, Lex Harding!

Daarnaast is een museum gewijd aan de Griekse zanger Demis Roussos. Omdat ik geen lange jurk bij me heb (wel een baard) ga ik niet naar binnen. Ook dit museum is onlangs geopend, in bijzijn van nageslacht van de omvangrijke zanger.
Met mijn vriend de wind die in mijn oren blaast loop ik verder. Op weg naar het eindpunt van deze prachtige en afwisselende tocht.

Hoe dichter ik bij het station kom, hoe dichter ik ook bij de prachtige toren van de Oude Kerk kom. Het bovenste houten gedeelte is ooit betaald door de joodse gemeenschap van Nijkerk uit dankbaarheid aan de bevolking.

En nu op zoek naar mijn fiets.